Klasycystyczny, murowany dwór w Lubcu (gmina Szczerców, powiat bełchatowski) jest głównym elementem tutejszego zespołu dworsko-parkowego, zlokalizowanego około 1 km na zachód od drogi nr 486 ze Szczercowa do Łasku.

Wspomniany dwór został wzniesiony w 1835 r. w stylu klasycystycznym, za sprawą Marcelego Sulimierskiego. Ta parterowa, podpiwniczona budowla wzniesiona z cegły i otynkowana stoi na sztucznej wyspie otoczonej fosą. Została wzniesiona na planie prostokąta z boczną przybudówką posiada drewniane stropy i dach pokryty blachą.

Od frontu znajduje się wgłębny portyk kolumnowy, a nad nim pięterko z trójkątnym szczytem. Nad wejściem widnieje data budowy "1835". W elewacji tylnej znajduje się płytki ryzalit. Cała budowla nakryta jest dachem czterospadowym. Od południa znajduje się prostokątny taras a od północy facjatka wsparta na czterech kolumnach. Pierwotnie na parterze znajdowała się sień z kominkiem i salony, schody o drewnianych stopniach prowadziły na piętro, gdzie jedno z pomieszczeń służyło jako kaplica. Dwór ogrzewany był piecami.

W 1911 r. posiadłość przeszła w ręce rodziny Arkuszewskich. W czasie II wojny światowej dwór zajęli Niemcy. W 1946 r. majątek przejął Skarb Państwa. Przeznaczono go na mieszkania dla byłej służby folwarcznej. Na początku lat 70-tych otrzymał go Wydział Oświaty w Bełchatowie. Przeprowadzono kapitalny remont i przekazano Szkole Podstawowej, która znajduje się tu do dnia dzisiejszego.

W pobliżu stoi murowany, parterowy spichlerz wzniesiony w 1824 r. na planie prostokąta. Na sosrębie napis i data budowy.