Miejska Galeria Sztuki w Łodzi w 2020 roku wzbogaciła swoje zbiory o trzy prace malarskie Stefana Wegnera. Było to możliwe dzięki ‒ przyznanemu po raz czwarty z rzędu ‒ grantowi z programu „Narodowa kolekcja sztuki współczesnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2020” oraz dotacji celowej Miasta Łodzi.
Stefan Wegner to artysta niezwykle ważny nie tylko dla łódzkiego środowiska artystycznego. Był bliskim współpracownikiem Władysława Strzemińskiego i „rzecznikiem myśli awangardowej”. W swojej sztuce twórczo przeszedł przez lekcję kubizmu, konstruktywizmu, unizmu i surrealizmu. W pozyskanych przez galerię pracach jest widoczna, tak charakterystyczna dla ostatniego okresu jego twórczości, logika konstrukcji, ład, siła, dynamika, linia i współzawodniczący z nią kolor, faktura i ciężar barwy oraz wyważona, elegancka harmonia.
Zakupiony w 2020 roku obraz na płótnie „Kompozycja”, pochodzący z lat 1964-65 to ostatnie dzieło, jakie wykonał Wegner przed śmiercią. Zrealizowany został w technice mieszanej, utrzymany w błękitno-zielono-brązowej kolorystyce. Poprzez organiczne kształty nasuwa skojarzenia z pejzażem nadmorskim. Po raz pierwszy był eksponowany, podobnie jak dwie pozostałe nowo nabyte prace, w 2018 roku na dużej wystawie prac artysty w Galerii Piekary w Poznaniu. Pozostałe dwie prace, które wzbogaciły w tym roku zbiory Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, zostały wykonane przez artystę na papierze. Pierwsza z nich – „Kompozycja” przedstawia biomorficzne formy, kojarzące się z postaciami mężczyzny i kobiety. Druga z prac jest zapewne formą szkicu do przedstawiania figury kobiecej.
Stefan Wegner urodził się w 1901 roku w Sosnowcu, zmarł 7 maja 1965 w Łodzi. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1922-1927, gdzie obronił dyplom na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. W 1931 roku nawiązał bliski kontakt z Karolem Hillerem, Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim, którzy wprowadzili go w kręgi polskiej awangardy. Był członkiem grupy artystycznej Plastycy Nowocześni, powstałej z inicjatywy grupy „a.r.”, współredaktorem czasopisma „Forma” (1933-1938). W latach 30. XX w. pełnił funkcję prezesa Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Po II wojnie światowej współorganizował wraz z Leonem Ormezowskim, Władysławem Strzemińskim i Romanem Modzelewskim Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, której był profesorem i rektorem uczelni (lata 1949-50). W 1950 roku, wkrótce po wyrzuceniu z PWSSP Strzemińskiego, został odwołany z uczelni na własną prośbę. Powrócił w 1957 roku i początkowo prowadził wykłady z estetyki.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
Źródło: http://www.mgslodz.pl/wystawy/-431.html oraz https://uml.lodz.pl/kalendarz-wydarzen/wydarzenie/36777/2020/10/3/?L=296
